என்னவள்

ஓராயிரம் கோடி பூக்கள் கொண்டு
என் ஜோடி பூவை தேவன் படைத்தானோ ?





உன் விழிகளின் அருகினில் என் வானம்
வெகு தொலைவினில் என் தூக்கம்
சுவடின்றி என்னுடன் நடந்திடும் உன் பாதங்கள்

ஓடி வா என் காதலே சிறு
காற்று போல என் தலை கோதிட வா

தொலை தூரம் கேட்கும் இசையினிலே
என் தூக்கம் கொஞ்சம் கலைகிறதே
அதை மீட்டும் உன் விரல் தொடவே
நான் உயிர்த்திருப்பேன் அன்பே

யார் முகம் கானினும் உன்
முகம் தோன்றுதே
என் இமை தூங்குமா

அதிகாலையிலே சில பூக்கள்
தன்னால் சிரிக்கிறதே
அதில் நுழையும் பட்டாம் பூச்சியென
உன் ஞாபகம் வருகிறதே
வெயிலோடு மழை வரும் நாட்களிலே
அந்த பூக்கள் என்னில் பூக்கிறதே